nanunumpahan ako na may buhay talaga ako sa Tokyo, Japan. Hindi Pilipinas ang aking buhay.
Sa Pilipinas, mas mahilig ang buhay talaga sa mga sumusunod na bagay:
- mainit
- lumang dami, lumang gamit
- karag-karag na kotse
- karag na kompyuter
- malakas na boses at madaldal
- maitim at mas brownish na kutis
- walang pera, walang bayad
ang sarili ko, masyado ganito kasi ang personality ko:
- maligpit talaga
- bago at plantsadong damit ang gusto ko
- mahilig ako maglinis at maging malinis sa katawan
- gusto ko sa bagong kotse. halimbawa, isang Elektrik na Volkswagen talaga ang gusto ko sakyan.
- mabilis na kompyuter, mabilis na internet
- mahinhin at mahina magsalita. mas mahilig nga ako magsulat kaysa magsalita.
- maputi talaga ako. bawal ako lumapit daw?
- kailangan ko ng bayad talaga. walang pwede
as you can see, sobra akong hindi nagkasya sa Pilipinas. ayan ka na. tunay na limitado o talagang wala akong buhay sa Pilipinas.
why do i really prefer Tokyo? bakit wala naman akong binabayaran sa Tokyo? eh madali talaga sumakay sa Tokyo. eh pwede na nga mag-aral. andami naman palang nakasulat na Hiragana, Kanji, Katakana ganon. iniimagineer ng lahat ng tao talaga yung naka-Roman Letters.
okay lang yung mga damit sa Tokyo. lahat yon pwede sa akin.
0 件のコメント:
コメントを投稿